Ο θεραπευόμενος, δεν οδηγείται από την επιθυμία, αλλά από την ανάγκη.
Η ψυχοθεραπευτική διαδικασία, οφείλει να «κινείται» απομακρυσμένα από την «ηθική», από το «κοινώς αποδεκτό». Μακριά από προκαταλήψεις και από την ανούσια κριτική.
Δεν παίρνει κάποιος την απόφαση να ξεκινήσει την ψυχοθεραπευτική του διαδρομή , έχοντας πλήρη συνείδηση του εαυτού. Άλλωστε, αυτός είναι ο μεγαλύτερος θεραπευτικός στόχος· η αναζήτηση και η αποδοχή του αληθινού εαυτού. Μέσα σε αυτήν την άγνοια λοιπόν, πέφτει σε σφάλματα, παρερμηνεύει με τιμωρητικό τρόπο τις πράξεις του, εξωθείται σε κινήσεις επιζήμιες για τον ίδιο ή και για άλλους. Η διαδικασία της ενοχής, καλύπτει την αλήθεια .
Η ενοχή, μπορεί να γίνει δημιουργική ,μόνο όταν καταργηθεί η διάσταση της τιμωρίας και βρεθεί το ψυχικό νόημα των πράξεων και των σκέψεων μας.
Ο ψυχοθεραπευτής, οφείλει να χειριστεί με ερμηνευτική ματιά, κάθε τι που έχει να αποκαλύψει ο θεραπευόμενος, ώστε να αποκατασταθεί η εσωτερική ισορροπία. Να μετασχηματιστεί σε κάτι δημιουργικό, αυτό που μέχρι εκείνη τη στιγμή, ήταν μόνο βασανιστικό. Με αυτόν τον τρόπο, νοηματοδοτούνται τα λάθη μας. Αυτό όμως, δεν μπορεί να συμβεί, εάν ο θεραπευτής μένει προσκολλημένος στη δική του, προσωπική οπτική και δεν καταφέρει να πάρει απόσταση, από την ικανότητα του να κρίνει, βασιζόμενος στην ιδεολογία του.
Ο θεραπευόμενος φέρνει μαζί του, όλη την προσωπική του ιστορία. Την καταθέτει, την εμπιστεύεται. Και σε καμία περίπτωση, δεν πρόκειται για μια εύκολη διήγηση! Κουβαλάει όλον τον πόνο, τις επιθέσεις, όλα τα τραύματα, την ενοχή και την ντροπή που την συνοδεύουν.
Ο θεραπευόμενος, δεν οδηγείται από την επιθυμία. Αλλά από την ανάγκη.
Πρόκειται για μια επίπονη και ταυτόχρονα, ελπιδοφόρα προσπάθεια, να αφηγηθεί σημαντικά κομμάτια της ζωής του, που δεν έχουν γίνει μέρος της εσωτερικής τάξης. Ο θεραπευτής, πρέπει να προσπαθήσει να «δεχτεί μέσα του» αυτήν την ψυχική ιστορία, να την αντέξει, να την ερμηνεύσει, και να την προσφέρει πίσω, μετασχηματισμένη.
Όταν συμβεί αυτό, θα μεταμορφωθεί, με τέτοιον τρόπο, που δε θα μπορεί πλέον να φέρει δυστυχία.
927