Η δυνατότητα να προσεγγίσουμε την ευτυχία, καλλιεργείται

Συχνά, πολλοί θέτουν ερωτήματα όπως :

Έχω κατάθλιψη;

Είμαι ψυχαναγκαστικός (ή);

Είμαι οριακός (ή);

Έχω ναρκισσιστική διαταραχή;

Μήπως είμαι υστερική (ός);

Έχω νευρώσεις;

Είμαι εξαρτημένος;( από ουσίες, αλκοόλ, διαδίκτυο,κ.α.)

Είμαι τρελός (ή);

Οι άνθρωποι, προσπαθώντας να κατευνάσουν τις αγωνίες τους, πασχίζουν να εντοπίσουν και να ονοματίσουν τη νόσο από την οποία πάσχουν.

Άλλοι πάλι, προσπαθούν να αποφύγουν κάθε συζήτηση, για ό,τι  τους ταλαιπωρεί.

Ανάμεσα σε αυτές τις δυο καταστάσεις , κινείται η πραγματικότητα. Η ορολογία των ψυχικών νόσων, είναι χρήσιμη στην πραγματικότητα, για να συνενοούμαστε μεταξύ μας οι ειδικοί της ψυχικής υγείας -κι αυτό ως ένα βαθμό.

Ατελείωτο χρόνο, αναζητούνται στο διαδίκτυο ονόματα, συμπτώματα, θεραπείες, γιατροσόφια,  οδηγίες μείωσης του άγχους, της θλίψης,της απελπισίας.

Σε αυτό που συμβάλλουν με βεβαιότητα είναι, στην  αναβολή  της ψυχοθεραπευτικής προσέγγισης , στην επιμήκυνση της δυσφορίας και κάποιες φορές, στην επιδείνωση της.

Μεγαλώνοντας, αποκτούμε αυταπάτες σχετικά με το πώς θα βρούμε την ευτυχία. Πιστεύουμε, ότι μπορεί να μας δοθεί μέσω μιας παθιασμένης ερωτικής σχέσης , ενός επιτυχημένου  γάμου, του ιδανικού συντρόφου, μιας επικερδούς  εργασίας, ενός  ή περισσότερων παιδιών…

Η πραγματική επιθυμία για τη ζωή όμως, βρίσκεται μέσα μας. Όσο κι αν μοιάζει παράδοξο, η δυνατότητα να χαρούμε ή να ευτυχίσουμε, είναι μια εντελώς εσωτερική υπόθεση, που δεν έχει τόση μεγάλη συνάφεια με την  εξωτερική πραγματικότητα . Έχω συναντήσει ανθρώπους, που είχαν έναν καλό γάμο, μια κερδοφόρα εργασία, ήταν προικισμένοι με ομορφιά, με παιδιά που ικανοποιούσαν τις προσδοκίες τους, και παρόλα αυτά, δεν αισθάνονταν καλά.

   Η δυνατότητα να προσεγγίσουμε την ευτυχία, καλλιεργείται (τουλάχιστον σε εμάς, που  δεν κληροδοτήθηκε).

Μέσα μας ,από την ώρα που γεννιόμαστε και σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας, διαμορφώνονται επιθυμίες, ταλέντα, αναζητήσεις, που ψάχνουν να βρουν ικανοποίηση. Αυτή ακριβώς η ικανοποίηση τους, θα προσφέρει την ψυχική ολοκλήρωση. Αναφέρομαι σε  μια εσωτερική ανάγκη, που χαρακτηρίζει κάθε στάδιο της εξέλιξης μας. Καθώς ζούμε όμως, παρουσιάζονται στο δρόμο μας, καταστάσεις που μας αναστέλλουν, μας κάνουν να φοβόμαστε, να αποφεύγουμε τη χαρά, μας αναγκάζουν να απομακρυνόμαστε από τον αληθινό μας εαυτό. Μας δημιουργούν πένθη, απώλειες, διαστρεβλώσεις, τραυματικά γεγονότα, που  διαμορφώνουν σκέψεις με καταστροφικό περιεχόμενο. Η ανάλυση τους ,οι συσχετίσεις  με την πραγματικότητα και ο επαναπροσδιορισμός  της ψυχικής πορείας, θα επιτρέψουν στον άνθρωπο, να επανέλθει σε μια κατάσταση που να καταφέρνει να ζει μέσα στο πλαίσιο της ευχαρίστησης και της αντιμετώπισης της θλίψης με τρόπο που δε θα καταργεί τη δυνατότητα για ζωή.